Ji ber ku laş nikare însulîna pêwîst hilberîne, an jî laş bi însulînê re nakeve nav têkiliyê, nexweşiya şekir ê tîp II peyda dibe.
Nîşane ev in:
- Mîza zêde.
- Meriv pir tî dibe.
- Meriv pir birçî dibe û pir dixwe.
- Meriv xwe giran hîs dike.
– Tevizîna dest û nigan.
- Giraniya çavan û dîtina ne zelal.
- Birînên çerm.
- Tedawiya derengmayî ya birînan.
- Derûnî zû bi zû diguhere.
- Dubarebûna êşa mîziyê.
